خیلی وقتها پیش آمده که هدفی را تعیین و با شور و اشتیاق شروع به حرکت می کنیم. به خود می گوییم، دیگر تمام شد. دیگر هیچ چیز نمی تواند مانع من شود و… اما چندی بعد همه چیز فراموش شده و دیگر هیچ اثری از آنهمه شور و اشتیاق اولیه نیست!
خیلی از ما، با اینکه تصمیماتِ زیادی در زندگی گرفته ایم، اما تقریباً هیچکدام را به انجام نرسانده ایم!
به نظر شما چرا این اتفاق بارها و بارها برای ما رخ داده؟!
چطور می توانیم این مشکل را از پایه و اساس حل کنیم؟
چگونه می شود پشتکاری ساخت که تا رسیدن به هدف، همراه ما باشد؟
و مهم تر از همه، چطور بدانیم چه می خواهیم؟ خواسته ی واقعی ما چیست؟
